Citiraćemo autora knjige ,,Perunove Vede” Dušana Mitrovića koji nam poručuje sledeće.
Arijevske Vede
Arijevske Vede su drevna dokumenata “slovenskih” arijevskih naroda. Vede sadrže detaljna znanja o prirodi i odražavaju istoriju čovečanstva na Zemlji u poslednjih nekoliko stotina hiljada godina.
Najstariji spisi na planeti
Arijevske Vede su jedan od najstarijih spisa koje postoje na Zemlji. Drevni ljudi su ostavili svoju poruku budućim generacijama, deleći sa njima tajna znanja i diktirali im istinsku dobrotu koje treba da se pridržavaju kako bi sačuvali čistoću duha. Arijevske Vede predstavljaju učenja drevnih bogova poslatih ljudima, da njihovim poštovanjem ne bi izgubili svoju duhovnost i da bi težili harmoniji između sebe i prirode, kako bi svaki čovek bio svestan svoje odgovornosti za svoja počinjena dela, da bi živeo svesno, da stekne razumevanje porekla uzroka i posledica.
Vede trebaju da čitaju oni, koji žele da nauče drevna znanja, koji žele da dodirnu čistu istinu koja nije iskrivljena od strane vladajućih režima i diktatura. Vede mogu da dovedu u život potpuno nova znanja, razumevajući ih na bolji način. Vede su Ariji skrivali od svih, ne samo od vladajućih vlasti, već su i čuvari ovih dokumenata, pošto široke mase nisu još spremne da znaju sve smernice viših bića, često u dokumentima koja su dešifrovana ostavljali prazna mesta…
Arijevske Vede se razlikuje od indijskih u tome, da je u njima sve jasno rečeno bez ukrašavajućih fraza. Arijevske Vede u delu, koji je dostupan za javnost, daju shvatanje za odrasle i decu, šta je dobro, a šta loše. Vede omogućavaju uvid u tajno znanje predaka.
Vedsko znanje
Vedsko znanje je univerzalna platforma za samospoznaju sebe i viših kosmičkih sila. I istinito pravoslavlje u svojim korenima je vedska kultura. Iskonsko Pravoslavlje se ne zasniva na hrišćanstvu, već na vedskim tradicijama. Pravoslavna vedska tradicija se ne zasniva na starom ili novom zavetu, koji imaju jevrejske korene, već na Vedama.
U vreme kada se iznedrilo hrišćanstvo, koje ima jevrejsko poreklo, nastalo je dvoverje, otuda i konfrontacija u društvu. Hrišćanski patrijarh Nikon, da bi stavio tačku na dvoverje, uveo je mnoge pravoslavne praznike u pravoverno hrišćanstvo, a narodi su prestali da razlikuju vedske praznike od hrišćanskih, jer za svaki vedski pravoslavni praznik, hrišćanski sveštenici su dali svoju interpretaciju.
Hrišćanski sveci, u čiju čast su proglašeni praznici, su proglašavani svecima kako bi ih bilo dovoljno za svaki dan, a svi vedski praznici su proglašeni hrišćanskim, i dobili su hrišćansku “boju.” Patrijarh Nikon je završio vekovnu borbu protiv vedskog pravoslavlja …
To je bila savršena obmana vedskih naroda, koja opstaje do danas.
Pravoslavna Crkva, takozvana “Pravoslavna Crkva” zaista nije pravoslavna, kao srpsko pravoslavlje – već je to vedska tradicija, koja nema nikakve veze sa starim ili novim zavetom, na kojima se zasniva njeno učenje.
U stvari, Pravoslavna Crkva propoveda vizantijsku tradiciju jevrejskog hrišćanstva sa dodatkom vedskog znanja.
